«ميكلانجلو آنتونيوني»، بنيان‌گذار سينماي مدرن ايتاليا و خالق تعدادي از ماندگارترين آثار سينمايي جهان فردا (چهارشنبه) 98 ساله مي‌شود.
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، «ميكلانجلو آنتونيوني» روز 29 سپتامبر 1912 در «فررا» ايتاليا متولد شد و روز سي‌ام جولاي 2007 در همان روزي كه «اينگمار برگمن»، ديگر فيلم‌ساز بزرگ سينماي جهان چشم از جهان فروبست، درگذشت.
وي در خانواده‌اي كارگر متولد شد و از همان كودكي علاقه‌اش به هنر را با نواختن موسيقي و نقاشي نشان داد. آنتونيوني به‌عنوان يك ويولنيست متبحر، اولين كنسرت خود را در 9 سالگي اجرا كرد؛ هرچند با ورود به عالم سينما، ديگر از ويولن دست كشيد.
باوجود فارغ‌التحصيلي از دانشگاه بولونيا در رشته اقتصاد، وي به‌عنوان يك روزنامه‌نگار سينمايي در سال 1940 در رم مشغول به‌كار شد. اولين فعاليت‌هاي سينمايي او در سال 1942 رقم خورد كه با همكاري «روبرتو روسليني»، فيلم‌نامه «بازگشت خلبان» را نوشت و پس از آن به‌عنوان دستيار كارگردان «انريكو فولچينوني» مشغول به‌كار شد.
آنتونيوني اولين فيلم كوتاه خود را در سال 1947 با نام «مردمان پو» ساخت كه براي ساخت آن چهار سال به تكاپو افتاده بود. اما اولين فيلم بلند اين كارگردان ايتاليايي در سال 1950 با عنوان «دروغ‌هاي عشق» به‌تصوير كشيده شد.
او سپس فيلم «شكست‌خورده» را در سال 1952 ساخت كه در سه كشور فرانسه، ايتاليا و انگليس فيلم‌برداري شد. «زني بدون كامليا» (1953)، و «گريه» (1957) از فيلم‌هاي بعدي «آنتونيوني» بودند كه هريك از آنها به مباحث اجتماعي طبقه كارگر پرداخته‌اند.
اولين موفقيت بين‌المللي اين كارگردان بزرگ در سال 1960 با فيلم «ماجرا» رقم خورد كه در جشنواره فيلم كن با استقبال همراه شد. او موفقيت‌هاي جهاني‌اش را با «شب» (1961) و «كسوف» (1962) ادامه داد. اين سه‌فيلم با توجه به شباهت در سبك و موضوع كه هرسه به نگراني‌هاي بشر امروز پرداخته‌اند، عموما به سه‌گانه‌هاي «آنتونيوني» معروف هستند.
اولين فيلم رنگي بنيان‌گذار سينماي مدرن ايتاليا در سال 1964 با نام «صحراي سرخ» ساخته شد كه اين فيلم نيز بعضا ادامه اين سه‌گانه محسوب مي‌شود.
آنتونيوني يك سال بعد از ساخت «صحراي سرخ»، با امضاي قرارداد همكاري با يك تهيه‌كننده انگليسي، ساخت سه فيلم انگليسي‌زبان براي استوديو MGM را برعهده گرفت. اولين اين فيلم‌ها، «آگرانديسمان» بود كه در سال 1966 ساخته شد و موفقيت زيادي كسب كرد.
دومين آن «نقطه زابريسكي» در سال 1970 بود كه اولين فيلم «آنتونيوني» بود كه در آمريكا ساخته مي‌شد كه البته در مقايسه با «آگرانديسمان» درخشش كمتري داشت. سومين فيلم «آنتونيوني» در اين توافق‌نامه «مسافر» بود كه در سال 1975 با حضور «جك نيكلسون» ساخته شد و مورد پسند منتقدين قرار گرفت.
البته آنتونيوني در فاصله ساخت «نقطه زابريسكي» و «مسافر»، فيلم مستندي به‌نام «چونگ كو» با موضوع انقلاب فرهنگي چين نيز ساخت كه از سوي مقامات دولتي چين شديدا محكوم شد.
آنتونيوني در سال 1980 فيلم «راز اوبروالد» و دو سال پس از آن «شناسايي يك زن» را در ايتاليا ساخت. وي در سال 1985 دچار عارضه سكته مغزي شد، اما با وجود فلج نسبي و مشكل تكلم، همچنان به فيلم‌سازي ادامه مي‌داد.
«فراسوي ابرها» در سال 1995 اولين فيلم «آنتونيوني» پس از اين عارضه بود كه «ويم وندرس»، كارگردان آلماني چند صحنه از آن را كارگرداني كرد كه نتيجه آن كسب جايزه فدراسيون جهاني منتقدين فيلم از جشنواره فيلم ونيز بود.
آنتونيوني در سال 1996 جايزه يك عمر دستاورد شغلي را از آكادمي اسكار از دستان «جك نيلكسون» دريافت كرد، اما چندماه بعد از آن دزدان اين تنديس را به سرقت بردند. اين كارگردان فقيد آخرين فيلم خود را در سال 2004 با نام «اروس» ساخت.
محتواي فيلم‌هاي «آنتونيوني» را اغلب اضطراب، ترديد و نگراني‌هاي بشر امروز و عدم توانايي او در برقراري ارتباط معنوي با ديگران تشكيل مي‌دهند. نكته بارز در فيلم‌هاي او، سكوت‌ها و خلاء‌هاي فراوان است.
وي در طول شش دهه فعاليت سينمايي موفق به كسب عناوين و جوايز سينمايي فراواني شد كه مهم‌ترين آنها عبارتند از:
* جايزه افتخاري آكادمي اسكار براي يك عمر دستاورد شغلي در سال 1995؛
* نامزد جايزه اسكار بهترين كارگرداني و فيلم‌نامه اصلي براي «آگرانديسمان» در سال 1966؛
* جايزه فدراسيون جهاني منتقدين فيلم از جشنواره برلين براي مجموع آثار در سال 1961؛
* جايزه خرس طلايي جشنواره برلين براي فيلم «شب» در سال 1961؛
* جايزه بهترين فيلم اروپا از جوايز فيلم «بوديل» دانمارك براي فيلم «حرفه؛ خبرنگار» در سال 1976؛
* جايزه سي‌وپنجمين سالگرد جشنواره كن براي «شناسايي يك زن» در سال 1982؛
* جايزه نخل طلاي جشنواره كن براي «آگرانديسمان» در سال 1967؛
* جايزه ويژه هيات داوران جشنواره كن براي «كسوف» در سال 1962؛
* جايزه هيات داوران جشنواره كن براي «ماجرا» در سال 1960؛
* جايزه لوچينو ويسكونتي در سال 1976؛
* جايزه فيلم اروپا براي يك عمر دستاورد شغلي در سال 1993؛
* جايزه بهترين فيلم خارجي از انجمن منتقدين فيلم فرانسه براي «آگرانديسمان» در سال 1968؛
* جايزه يك عمر دستاورد شغلي از جشنواره فيلم استانبول در سال 1996؛
* جايزه بهترين كارگرداني از انجمن ملي روزنامه‌نگاران سينمايي ايتاليا براي فيلم «حرفه؛ خبرنگار» در سال 1976؛
* جايزه ربان نقره‌اي بهترين كارگردان فيلم خارجي براي «آگرانديسمان» در سال 1968؛
* جايزه يوزپلنگ طلايي جشنواره فيلم لوكارنو براي «گريه» درسال 1957؛
* جايزه گرند پريكس جشنواره فيلم مونترال براي دستاورد هنري در سينما در سال 1995
* جايزه فدراسيون جهاني منتقدين فيلم از جشنواره ونيز براي «فراسوي ابرها» در سال 1995.
آنتونيوني در سال 1975 به‌عنوان خبرنگار براي حضور در جشنواره جهاني فيلم تهران به ايران سفر كرده بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر