خبرگزاري ميراث فرهنگي- گروه فرهنگ و هنر- امروز گردشگري، يكي از بهترين راهها براي تبادل فرهنگي ميان سرزمين‌هاي مختلف است. گردشگراني كه به ايران مي‌آيند مي‌توانند با فرهنگ و هنر ايران زمين آشنا شوند و آن را به مردم سرزمين خود معرفي كنند. موسيقي بومي، تئاتر و رشته‌هاي مختلف هنري، از حمله موارد جذاب براي گردشگران است. اما از هيچ كجا، اواي موسيقي بومي به‌گوش نمي‌رسد همچنان‌كه هيچ مكان ثابتي براي اجراي دائمي نمايش‌هاي سنتي وجود ندارد.
محسن شريفيان، سرپرست گروه ليان است. گروهي را که مي‌توان نماينده موسيقي بوشهري دانست. موسيقي كه به گفته شريفيان، «بهترين روش براي معرفي فرهنگ و هنر و آداب و رسوم مردم بوشهر به ديگران است.»
اما تا چه اندازه موسيقي بوشهر به گردشگران معرفي مي‌شود كساني كه از ديگر شهرها يا كشورها به بوشهر مي‌روند يا به كردستان و بلوچستان و آذربايجان و خراسان تا چه اندازه مي‌توانند با موسيقي محلي اين مناطق آشنا شوند؟ آيا گردشگران مي‌توانند رقص چاپي كه رقص محلي بلوچ هاست را از نزديك و به‌طور زنده ببينند يا انان كه به بوشهر سفر مي‌كنند مي‌توانند شنونده كارآواهاي بوشهر باشند؛ همان ترانه‌هايي كه مردم به هنگام لنچ‌سازي يا ماهيگيري مي‌خوانند؟
محسن شريفيان براين باور است كه «ايرانيان بسياري با موسيقي بوشهر آشنا و به ان علاقه‌مند هستند؛ از سوي ديگر، گروه ليان ، در اين سال‌ها، برنامه‌هاي متعددي را در كشورهاي مختلف برگزار كرده و مردم ديگر كشورها هم تا اندازه‌اي با اين نوع موسيقي آشنا هستند و دلشان مي خواهد اگر به ايران آمدند و راهي بوشهر شدند به مكان ثابتي بروند و موسيقي بوشهري بشنوند اما هيچ مكاني وجود ندارد كه گروه‌هاي محلي بتوانند در ان به اجراي برنامه بپردازند.»
سرپرست گروه ليان نبود مكان ثابت و مشخص براي اجراهاي محلي را يكي از مشكلات مي‌داند و مي‌گويد: « متوليان فرهنگي بوشهر با آداب و رسوم مردم اين منطقه، آشنا نيستند وگرنه مي‌دانستند كه شور و حركت و هيجان، بخشي از زندگي مردم است و موسيقي، آينه‌اي است كه سبك زندگي بوشهريان را در خود منعكس مي‌كند.بگذريم كه بعضي از مسئولان شهري، افتخار مي‌كنند كه ني‌انبان را از برنامه‌هاي موسيقايي خود، حذف كرده‌اند. »
شريفيان، آمار درستي از گردشگراني كه علاقه‌مند به شنيدن ني‌انبان و ني جفتي و موسيقي محلي بوشهر هستند ندارد اما به گردشگراني اشاره مي‌كند كه از او و گروه‌هاي ديگر مي‌خو.اهند حتي به صورت خصوصسي هم شده برايشان بنوازند و برنامه اجرا كنند.
جاي خاي تئاتر در بسته‌هاي توريستي
تئاتر شهر، از مراكز مهم فرهنگي تهران است. با ساختماني كه به روزگار پهلوي دوم برمي‌گردد و به خاطر ظرافـت‌ها و زيبايي‌هاش به ثبت در فهرست آثار ملي رسيده؛ ساختماني كه قلب تپنده نمايش در ايران است اما تئاتر شهر تا چه اندازه تواسته توجه گردشگران خارجي را به خود معطوف كند؟ البته منظور از تئاتر شهر، نمايش‌هاي آن است نه خود ساختمان.
حسن جودكي، مدير فروش تئاتر شهر با اشاره به اين‌كه آمار درست و دقيقي از تعداد گردشگران خارجي كه به تماشاي نمايش‌ها مي‌نشينند وجود ندارد مي‌گويد: «سالانه 10 تا 15 گروه خارجي از نمايش‌هاي تئاتر شهر، ديدن مي‌كنند و افراد بسياري هستند كه تنها و جداگانه به تئاتر شهر مي‌آيند تا بنا را ببينند و حالا اگر عصر باشد و زمان اجراي نمايش‌ها، خوب تئاتر هم مي‌بينند.»
او با اشاره به استقبال گردشگران خارجي از نمايش‌هاي سنتي ايران مي‌گويد: «اگرچه گردشگران خارجي، گهگاه به تماشاي كارهاي كلاسيك مثلا اجراي نمايش‌هاي شكسپير مي‌نشينند اما از تماشاي سياه بازي و نمايش روحوضي و مبارك و شبيه‌خواني لذت مي‌برند و به دنبال چيزي هستند كه ندارند و اگر متوليان فرهنگي، فضايي را به اجراي دائم نمايش‌هاي سنتي اختصاص دهند، بي‌گمان، گردشگران بسياري را جذب مي‌كنند.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر