فيلم‌هاي توليد كشورهاي اروپايي پيشتاز بي‌رقيب بخش بهترين فيلم غيرانگليسي جوايز اسكار هستند و در اين عرصه هيچ فرصت خودنمايي به ديگر كشورها نداده‌اند.
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، طي هفته گذشته اكثريت كشورهاي جهان با معرفي نمايندگان خود به بخش بهترين فيلم غيرانگليسي جوايز اسكار، حضور خود را در اين بخش جذاب و پرطرفدار اعلام كردند و ايران نيز روز گذشته با انتخاب «بدرود بغداد» ساخته مهدي نادري رسما به جمع اين كشورها پيوست.
بخش غيرانگليسي جوايز اسكار يكي از جذاب‌ترين شاخه‌هاي جوايز اسكار است و فيلم‌هاي بلندي كه خارج از آمريكا توليد شده باشند و ديالوگ‌هاي به‌كاررفته در آنها عمدتا غيرانگليسي باشند، مجاز به رقابت در آن هستند. به بهانه تكميل تقريبي فهرست فيلم‌هاي معرفي‌شده به بخش بهترين فيلم غيرانگليسي جوايز اسكار، نگاهي به تاريخچه برگزاري اين در ادوار گذشته مي‌اندازيم؛
- زماني‌كه اولين مراسم اعطاي جوايز اسكار در 16 مي 1929 براي تقدير از بهترين فيلم‌هاي سال 1927 برگزار شد، بخش جداگانه‌اي براي فيلم‌هاي غيرانگليسي تعريف نشده بود. اگرچه آكادمي اسكار بين سال‌هاي 1947 تا 1955 جوائز افتخاري به بهترين فيلم‌هاي غيرانگليسي ساخته‌شده در خارج از آمريكا اعطا مي‌كرد، اما اين جوايز مبناي قابل قبولي نداشتند.
براي مثال در سال 1953 اين بخش از جوايز اصلا برگزار نشد و حتي در آن سال‌ها هيچ رقابتي در اين بخش وجود نداشت؛ چراكه درواقع هيچ نامزدي معرفي نمي‌شد و تنها يك فيلم به‌عنوان اثر برتر انتخاب مي‌شد. از سال 1956 در بيست‌ونهمين مراسم سالانه جوايز اسكار بود كه بخش بهترين فيلم غيرانگليسي رسما راه‌اندازي شد و تا به امسال هردوره برگزار مي‌شود. برخلاف ديگر بخش‌هاي جوايز اسكار، بهترين فيلم غيرانگليسي منحصرا به يك فرد تعلق نمي‌گيرد؛ گرچه كارگردان فيلم جايزه را دريافت مي‌كند، اما اين جايزه‌اي است براي كل كشور معرفي‌كننده آن فيلم.
- در سال‌هاي برگزاري اين جايزه، فيلم‌هاي محصول كشورهاي اروپايي يكه‌تاز بي‌رقيب اين عرصه بوده‌اند؛ به طوري‌كه از 62 جايزه بهترين فيلم غيرانگليسي اسكار تا به امروز، 51 جايزه نصيب فيلم‌هاي اروپايي شده است و سهم كشورهاي آسيايي تنها پنج جايزه، كشورهاي آفريقايي3 جايزه و كشورهاي قاره آمريكا نيز 3 جايزه اسكار بوده است.
- يكي از انتقاداتي كه هميشه به آكادمي اسكار در برگزاري اين بخش وارد مي‌شود، محدود بودن كشورها در معرفي تنها يك فيلم است. قانون آكادمي اسكار مي‌گويد "هر كشور، يك فيلم" و اين قانون اگرچه فرصت برابري براي همه كشورها در اين رقابت ايجاد مي‌كند، اما ازسوي ديگر موجب مي‌شود تا كشورهايي چون ايتاليا، آلمان يا فرانسه كه از سينماي پويا و قدرتمندي بهره مي‌برند، مجبور به ناديده گرفتن برخي فيلم‌هاي مطرح خود شوند. براي مثال در سال 2007 در هشتادمين دوره جوايز اسكار فيلم موفق «زندگي صورتي» كه بازيگر نقش اول آن «ماريو كوتيلار» حتي موفق به كسب اسكار شد، به آكادمي معرفي نشد؛ چون فرانسه تنها حق معرفي يك فيلم را داشت كه انتخاب آنها فيلم ضدايراني «پرسپوليس» بود.
ديگر محدوديتي كه قانون اين بخش ايجاد مي‌كند، گريبان كمپاني‌هاي سازنده آن را مي‌گيرد. در برخي موارد چندين كشور مشتركا اقدام به ساخت يك فيلم مي‌كنند و از آنجايي كه هيچيك نمي‌توانند منحصرا آن را متعلق به خود بدانند، در نتيجه آن فيلم به رغم شايستگي از حضور در رقابت اسكار بازمي‌ماند. نمونه بارز آن «خاطرات دوچرخه» (2004) محصول مشترك چند كشور بود كه نتوانست ازسوي هيچيك از سازندگان به اسكار بهترين فيلم غيرانگليسي معرفي شود. هرچند اين فيلم جايزه اسكار بهترين موسيقي را كسب كرد و در جشنواره‌هاي متعدد تحسين شد.
- همان‌طور كه در ابتداي مطلب گفته شد، كشورهاي اروپايي بيشترين سهم را در جوايز اسكار بهترين فيلم غيرانگليسي اسكار داشته‌اند كه در اين ميان فيلم‌هاي ايتاليايي بيشترين جايزه را نصيب خود كرده‌اند. ايتاليا مجموعا 13بار موفق به كسب جايزه اسكار بهترين فيلم غيرانگليسي شده و در مجموع 27 بار نامزد اين جايزه بوده است. فرانسه با 12بار كسب اين جايزه در مكان دوم قرار دارد. اين در حاليست كه فيلم‌هاي توليد اسپانيا با اختلافي چشم‌گير يعني 4 جايزه اسكار در رتبه سوم مشتركا با ژاپن قرار گرفته است. چهار كشور سوئد، شوروي سابق، هلند و چك‌واسلواكي سابق هركدام سه‌بار اين جايزه معتبر را كسب كرده‌اند. دانمارك، آلمان، آرژانتين و سوئد نيز با كسب دو جايزه بهترين فيلم غيرانگليسي در رتبه‌هاي بعدي قرار دارند. 11 كشور از جمله تايوان هركدام يك‌بار اين تجربه شيرين را داشته‌اند.
- ازميان تمامي كارگرداناني كه كسب جايزه اسكار بهترين فيلم غيرانگليسي را تجربه كرده‌اند، «فدريكو فليني»، كارگردان بلندآوازه سينماي ايتاليا متمايزتر است. وي در مقام كارگردان توانست چهاربار اين جايزه معتبر را كسب كند و از اين حيث همچنان ركورددار است. «فليني» در سال‌هاي 1956 براي «جاده»، 1957 براي «شب‌هاي كابيريا»، 1963 براي «هشت‌ونيم» و در سال 1974 براي «آماركورد» چهار اسكار بهترين فيلم غيرانگليسي را براي سينماي ايتاليا به‌همراه آورد.
- از سرشناس‌ترين فيلم‌هاي جاضر در جوايز سال 2011 آكادمي اسكار در بخش بهترين فيلم غيرانگليسي مي‌توان از «عمو بونمي كه مي‌تونه زندگي گذشته‌اش را به‌ياد بياره»، برنده نخل طلاي كن 2010 از تايوان، فيلم «عسل» از تركيه ساخته «سميح كاپلان اوغلو» برنده خرس طلاي شصتمين جشنواره فيلم برلين و فيلم «از خدايان و انسان‌ها» از فرانسه ساخته «خاوير بيوو»، برنده جايزه هيات داوران جشنواره كن نام برد.
در ذيل نگاهي به برندگان ادوار گذشته جايزه بهترين فيلم غيرانگليسي اسكار مي‌اندازيم:
2010 «راز چشم‌هايش» آرژانتين خوان خوسه كامپانلا
2009 «عزيمت» ژاپن يوجيرو تاكتيا
2008 «خائنين» اتريش استفان روزويستكي
2007«زندگي‌هاي ديگران» آلمان فلورين هنكل فان دونرسمارك
2006«توتسي» آفريقاي‌جنوبي گاوسين هود
2005«درياي درون» اسپانيا آله‌خاندرو آمنابار
2004«تهاجم بربرها» كانادا دنيس آركاند
2003 «هيچ‌جا در آفريقا» آلمان كارولين لينك
2002«سرزمين هيچكس» بوسني دانيس تانوويچ
2001«ببر خيزان، اژدهاي پنهان» تايوان آنگ لي
2000«همه‌چيز درباره مادرم» اسپانيا پدرو آلمادوار
1999«زندگي زيباست» ايتاليا روبرتو بنيني
1998«كاراكتر» هلند مايك فن ديم
1997«كوليا» جمهوري‌چك ژان سواراك
1996«خط آنتونيا» هلند مارلين گوريس
1995«آفتاب سوخته» روسيه نيكتيا ميخالكوف
1994«بل اپوك» اسپانيا فرناندو تروئبا
1993 «ايندوچين» فرانسه رگيس وارگينه
1992«مديترانه» ايتاليا گابريل سالواتورس
1991«سفر اميد» سوئيس خاوير كولر
1990 «سينما پاراديزو» ايتاليا جوزپه تورناتوره
1989«پله فاتح» دانمارك بيل آگوست
1988«ضيافت بابت» دانمارك گابريل اكسل
1987«حمله» هلند فونس رادماركس
1986«گزارش رسمي» آرژانتين لوئيس پوئنزو
1985«حركات خطرناك» سوئيس ريچارد دمبو
1984«فاني و الكساندر» سوئد اينگمار برگمن
1983«آغاز دوباره» اسپانيا خوزه لوئيس گارسي
1982«مفيستو» مجارستان استفان سزابو
1981«مسكو اعتقادي به گريه ندارد» روسيه ولاديمير منشوف
1980«طبل حلبي» آلمان غربي فرلكر شلوندورف
1979«دستمالتودربيار» فرانسه برتراند بلير
1978«مادام روزا» فرانسه موشه ميزراهي
1977«سياهو سفيد رنگي» ساحل عاج ژان ژاك آرنائود
1976«درسو اوزالا» روسيه آكيرا كوروساوا
1975«آماركورد» ايتاليا فدريكو فليني
1974«روز براي شب» فرانسه فرانسوا تروفائو
1973«جذابيت.پنهان.بورژوازي» فرانسه لوئيس بونوئل
1972«باغ.خانواده.فينتسي.کونتيني» ايتاليا ويتوريو دسيكا
1971«بازپرسي درباره يک شهروند دور از سوظن» ايتاليا اليو پتري
1970«Z» الجزاير كوستا گاوراس
1969«جنگ.و.صلح» شوروي سابق سرگئي بندارچوك
1968«قطارهاي تحت مراقبت» چك و اسكواكي جيري منزل
1967«يك مرد و يك زن» فرانسه كلود للوچ
1966«مغازه در خيابان اصلي» چك و اسلواكي ژان كادار
1965«ديروز،امروز،فردا» ايتاليا ويتوريو دسيكا
1964«هشت‌ونيم» ايتاليا فدريكو فليني
1963«يكشنبه‌هاوسيبل» فرانسه سرژري بروگويگون
1962«دريك.آينه» سوئد اينگمار برگمن
1961«چشمه.باكرگي» سوئد اينگمار برگمن
1960«اورفئوسياه» فرانسه مارسل كامو
1959«عمومي من» فرانسه ژاك تاتي
1958«شب‌هاي.كابيريبا» ايتاليا فدريكو فليني
1957« استرادا» ايتاليا فدريكو فليني
1956«سامورائي،افسانه.موساشي» ژاپن هيروشي ايناگاكي
1955«دروازه.جهنم» ژاپن تنوسوكه كينوگاسا
1954 جايزه‌اي برگزار نشد
1953«بازي‌هاي ممنوعه» فرانسه رنه كلمنت
1952«راشامون» ژاپن آكيرا كوروساوا
1951 «ديوارهاي مالاپاگا» فرانسه رنه كلمنت
1950«دزد دوچرخه» ايتاليا ويتوريو دسيكا
1949«موسيوونسان» فرانسه موريس كلوچ
1947«واكسي» ايتاليا ويتوريو دسيكا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر