رمز موفقيت بوندسليگا در بحران ليگهاي ديگر ؛ وابسته نبودن به تلويزيون * دلارام عظيمي - روزنامه قدس
ژرمن ها از سال 1990 ، يعني زماني که هنوز بحث غربي و شرقي در اين کشور مطرح بود قهرمان جهان نشده اند و از سال 2001 هم نتوانسته اند در ليگ قهرمانان يک قهرمان داشته باشند. اما در هيچ کشوري مثل آلمان مردم در ورزشگاه ها معناي واقعي تفريح را متوجه نمي شوند. ژرمن ها حتي اگر تيم باشگاهي آنها مغلوب هم شود، خوشحال از ورزشگاه بيرون مي روند و اين روحيه را مديون بوندسليگا هستند. ليگي که مدتهاست ليگهاي ديگر خارجي به آن حسادت مي کنند. ليگي که از ولخرجي هاي اسپانيا و انگليس و از پشت پرده ها و ورزشگاه هاي خالي ايتاليا فاصله زيادي دارد.
فوتبال آلمان اکنون يک الگوي کامل برنامه ريزي در جهان محسوب مي شود. هواداران با حضور خود در ورزشگاه ها رکوردهاي عجيبي از نظر تعداد تماشاگر در يک بازي ثبت مي کنند و بليت بازيها هم نسبت به ديگر کشورها از قيمت معقول تري برخوردار است. جديت مديران تيمها هم در حساب وکتاب باشگاه ها سبب شده هيچ تيمي زيربار قرض کمر خم نکند و منابع مالي به طور منصفانه در باشگاه تقسيم و ليگ با نشاط بيشتري برگزار مي شود. به لطف همين پيشرفت بوندس ليگا فصل گذشته از لاليگا پيشي گرفت و به ليگ برتر نزديک شد. همان ليگي که البته از نظر قرض بالا آوردن هيچ رقيبي در دنيا ندارد و اين روزها درآستانه ورشکستگي قرار گرفته است.
فوتبال آلمان امسال مي تواند در زمينه هاي ديگر هم رکوردهاي بهتري به دست آورد. ورزشگاههاي زيبا و کارايي بي شمار آنها هميشه پراز تماشاگر هستند. ورزشگاههاي آلمان نسبت به سال گذشته درآمدزايي بيشتري هم در فصل جاري خواهند داشت. براي اينکه به جاي بوخوم و هرتابرلين سقوط کرده (برلين تنها پايتخت مطرح اروپاست که تيمي مقتدر در سطح اين قاره ندارد) تيمهاي پرطرفداري مثل کايزرسلاترن و سنت پائولي به ليگ برگشته اند. ضمن اينکه نمايش خيره کننده تيم لو در جام جهاني آفريقاي جنوبي هم به افزايش طرفداران فوتبال در اين کشور کمک زيادي کرده است. آلمان پس از اينکه چهار گل به استراليا، انگليس و آرژانتين زد، با در اختيار داشتن جوان ترين و چندنژادي ترين تيم جام در جايگاه سوم دنيا ايستاد.
آلمان در جام جهاني در حقيقت آينه تمام نماي بوندسليگا بود. ليگي که از مدتها پيش متحول شده و به محلي براي رشد استعدادهاي نوظهور تبديل شده است. باشگاه ها در آلمان سالانه صد ميليون يورو در آکادمي هاي پرورش استعدادهاي فوتبال خرج مي کنند. مربيان هم براي قراردادن يک بازيکن کم سن و سال در ترکيب اصلي تيم از کسي نمي هراسند. ستاره هاي تيمهاي زير هفده، نوزده و بيست و يک سال و بيست و سه سال تيم ملي آلمان در سالهاي 2008 و 2009 در بوندسليگا سال گذشته به ميدان رفتند. درحالي که در ايتاليا جوانهايي مثل بالوتلي راحت به تيمهاي ديگر فروخته مي شوند، در آلمان فرهنگ فوتبالي چيز ديگري است.
با اينکه ژرمن ها هم امسال در نقل و انتقالات ستاره هايي همچون اوزيل، خديرا و بوآتنگ را از دست دادند، اما براي آنها اين انتقالها يک درام بزرگ نيست. براي اينکه اگر ايتاليا از بازيکناني مثل سوپرماريو فقط يک عدد دراختيار دارد، در آلمان مشابه اوزيل و خديرا به وفور يافت مي شوند و براي حضور در رقابتهاي مهم تر هم آماده شده اند. فوتبال آلمان امسال دو ستاره قديمي فوتبال جهان را هم به ليگ خود آورده تا از نظر جلب تماشاگر بازهم موفق تر از قبل عمل کند. بالاک در بايرلورکوزن و رائول در شالکه. ستاره اسپانيايي مي خواهد ثابت کند پس از هفده سال حضور در فوتبال و زدن 323 گل و 741 مسابقه با رئال مادريد هنوز حرفهاي زيادي براي گفتن دارد. بي گمان اين بازيکنان پا به سن گذاشته بدون هيچ هزينه اي به اين تيمها آمده اند. براي اينکه در اين کشور ديگر کسي در فصل نقل وانتقالات دچار جنون نمي شود. ولفسبورگ متعلق به کارخانه فولکس واگن که پس از قهرماني در سال 2009 سال گذشته به رتبه هشتم نزول کرد تنها تيمي بود که نسبتا زياد هزينه کرد. بايرن صرفا بازيکنان قرضي خود به تيمهاي ديگر را پس گرفت. تيم باواريايي همچنان با پرشدن ورزشگاه 69 هزار نفري خود يک رکورد استثنايي دراختيار دارد. بوندسليگا در 10 سال گذشته از 577 ميليون يورو سود به 1715 ميليون يورو سوددهي رسيده و اين يعني اينکه ليگ فوتبال آلمان در سلامت کامل به سر مي برد.
رئيس ليگ فوتبال اين کشور رمز موفقيت آنها را در مصون ماندن ليگ از بحران جهاني دانسته است. تيمهاي آلماني فقط به يک نوع اسپانسر خاص وابسته نيستند. اسپانسرها، تبليغات و بليت فروشي همه چيز در سطح بالايي صورت مي گيرد. حق امتياز تلويزيوني بندرت از سي درصد تجاوز مي کند. در ايتاليا اين رقم 64 درصد و در ليگهاي ديگر اروپايي رقمي مشابه است. در کشورهاي ديگر بدون اين امتياز، تقريباً باشگاه ها ورشکسته مي شوند. اما در آلمان اينگونه نيست.
ژرمن ها از سال 1990 ، يعني زماني که هنوز بحث غربي و شرقي در اين کشور مطرح بود قهرمان جهان نشده اند و از سال 2001 هم نتوانسته اند در ليگ قهرمانان يک قهرمان داشته باشند. اما در هيچ کشوري مثل آلمان مردم در ورزشگاه ها معناي واقعي تفريح را متوجه نمي شوند. ژرمن ها حتي اگر تيم باشگاهي آنها مغلوب هم شود، خوشحال از ورزشگاه بيرون مي روند و اين روحيه را مديون بوندسليگا هستند. ليگي که مدتهاست ليگهاي ديگر خارجي به آن حسادت مي کنند. ليگي که از ولخرجي هاي اسپانيا و انگليس و از پشت پرده ها و ورزشگاه هاي خالي ايتاليا فاصله زيادي دارد.
فوتبال آلمان اکنون يک الگوي کامل برنامه ريزي در جهان محسوب مي شود. هواداران با حضور خود در ورزشگاه ها رکوردهاي عجيبي از نظر تعداد تماشاگر در يک بازي ثبت مي کنند و بليت بازيها هم نسبت به ديگر کشورها از قيمت معقول تري برخوردار است. جديت مديران تيمها هم در حساب وکتاب باشگاه ها سبب شده هيچ تيمي زيربار قرض کمر خم نکند و منابع مالي به طور منصفانه در باشگاه تقسيم و ليگ با نشاط بيشتري برگزار مي شود. به لطف همين پيشرفت بوندس ليگا فصل گذشته از لاليگا پيشي گرفت و به ليگ برتر نزديک شد. همان ليگي که البته از نظر قرض بالا آوردن هيچ رقيبي در دنيا ندارد و اين روزها درآستانه ورشکستگي قرار گرفته است.
فوتبال آلمان امسال مي تواند در زمينه هاي ديگر هم رکوردهاي بهتري به دست آورد. ورزشگاههاي زيبا و کارايي بي شمار آنها هميشه پراز تماشاگر هستند. ورزشگاههاي آلمان نسبت به سال گذشته درآمدزايي بيشتري هم در فصل جاري خواهند داشت. براي اينکه به جاي بوخوم و هرتابرلين سقوط کرده (برلين تنها پايتخت مطرح اروپاست که تيمي مقتدر در سطح اين قاره ندارد) تيمهاي پرطرفداري مثل کايزرسلاترن و سنت پائولي به ليگ برگشته اند. ضمن اينکه نمايش خيره کننده تيم لو در جام جهاني آفريقاي جنوبي هم به افزايش طرفداران فوتبال در اين کشور کمک زيادي کرده است. آلمان پس از اينکه چهار گل به استراليا، انگليس و آرژانتين زد، با در اختيار داشتن جوان ترين و چندنژادي ترين تيم جام در جايگاه سوم دنيا ايستاد.
آلمان در جام جهاني در حقيقت آينه تمام نماي بوندسليگا بود. ليگي که از مدتها پيش متحول شده و به محلي براي رشد استعدادهاي نوظهور تبديل شده است. باشگاه ها در آلمان سالانه صد ميليون يورو در آکادمي هاي پرورش استعدادهاي فوتبال خرج مي کنند. مربيان هم براي قراردادن يک بازيکن کم سن و سال در ترکيب اصلي تيم از کسي نمي هراسند. ستاره هاي تيمهاي زير هفده، نوزده و بيست و يک سال و بيست و سه سال تيم ملي آلمان در سالهاي 2008 و 2009 در بوندسليگا سال گذشته به ميدان رفتند. درحالي که در ايتاليا جوانهايي مثل بالوتلي راحت به تيمهاي ديگر فروخته مي شوند، در آلمان فرهنگ فوتبالي چيز ديگري است.
با اينکه ژرمن ها هم امسال در نقل و انتقالات ستاره هايي همچون اوزيل، خديرا و بوآتنگ را از دست دادند، اما براي آنها اين انتقالها يک درام بزرگ نيست. براي اينکه اگر ايتاليا از بازيکناني مثل سوپرماريو فقط يک عدد دراختيار دارد، در آلمان مشابه اوزيل و خديرا به وفور يافت مي شوند و براي حضور در رقابتهاي مهم تر هم آماده شده اند. فوتبال آلمان امسال دو ستاره قديمي فوتبال جهان را هم به ليگ خود آورده تا از نظر جلب تماشاگر بازهم موفق تر از قبل عمل کند. بالاک در بايرلورکوزن و رائول در شالکه. ستاره اسپانيايي مي خواهد ثابت کند پس از هفده سال حضور در فوتبال و زدن 323 گل و 741 مسابقه با رئال مادريد هنوز حرفهاي زيادي براي گفتن دارد. بي گمان اين بازيکنان پا به سن گذاشته بدون هيچ هزينه اي به اين تيمها آمده اند. براي اينکه در اين کشور ديگر کسي در فصل نقل وانتقالات دچار جنون نمي شود. ولفسبورگ متعلق به کارخانه فولکس واگن که پس از قهرماني در سال 2009 سال گذشته به رتبه هشتم نزول کرد تنها تيمي بود که نسبتا زياد هزينه کرد. بايرن صرفا بازيکنان قرضي خود به تيمهاي ديگر را پس گرفت. تيم باواريايي همچنان با پرشدن ورزشگاه 69 هزار نفري خود يک رکورد استثنايي دراختيار دارد. بوندسليگا در 10 سال گذشته از 577 ميليون يورو سود به 1715 ميليون يورو سوددهي رسيده و اين يعني اينکه ليگ فوتبال آلمان در سلامت کامل به سر مي برد.
رئيس ليگ فوتبال اين کشور رمز موفقيت آنها را در مصون ماندن ليگ از بحران جهاني دانسته است. تيمهاي آلماني فقط به يک نوع اسپانسر خاص وابسته نيستند. اسپانسرها، تبليغات و بليت فروشي همه چيز در سطح بالايي صورت مي گيرد. حق امتياز تلويزيوني بندرت از سي درصد تجاوز مي کند. در ايتاليا اين رقم 64 درصد و در ليگهاي ديگر اروپايي رقمي مشابه است. در کشورهاي ديگر بدون اين امتياز، تقريباً باشگاه ها ورشکسته مي شوند. اما در آلمان اينگونه نيست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر