اشتوتگارت، تلاش برای حضور دوباره در عرصه‌ی بین‌المللی
نام باشگاه: اشتوتگارت (شهر اشتوتگارت در ایالت بادن-وورتمبرگ)
زمان تأسیس: ۹ سپتامبر ۱۸۹۳
ورزشگاه اختصاصی: مرسدس بنز آرنا (Mercedes Benz Arena) / ظرفیت: ۳۹ هزار و ۹۵۰ نفر
رئیس باشگاه: اِوین اشتاوت
تعداد اعضا: ۴۶ هزار و ۸۰۰ (تا ژوئن ۲۰۱۰)
رنگ باشگاه: سفید - قرمز
مربی کنونی: کریستیان گروس
مهم‌ترین حامی مالی: تولیدکننده‌ی محصولات لبنی "Gazi" از سال ۲۰۱۰
هواداران اشتوتگارت معتقدند که این تیم باید هم در لیگ قهرمانان باشگاه‌های اروپا مقام بیاورد و هم قهرمان باشگاه‌های آلمان شود. سطح انتظار از این تیم و کریستان گروس، سرمربی تیم، عموما بالاست.
این تیم فصل گذشته (۲۰۰۹/۲۰۱۰) را به بدترین صورت ممکن آغاز کرد، به گونه‌ای که در میانه‌های راه بیم سقوط به دسته‌ی پایین‌تر، هواداران و دست‌اندرکاران باشگاه را فرا گرفت. اشتوتگارت در نهایت و در نیمه‌های فصل مارکوس بابِل، سرمربی ناموفق تیم، را با کریستیان گروس سوئیسی عوض کرد؛ تصمیمی که غیرمنتظره بود، اما موفقیت‌های سرمربی جدید جای هیچ‌گونه انتقادی بر آن باقی نگذاشت.
اشتوتگارت به بهترین تیم دور برگشت فصل یادشده تبدیل شد و حتا بایرن مونیخ قهرمان و شالکه‌ی نایب‌قهرمان را هم پشت سر گذاشت. هوادارن معتقدند که اگر اشتوتگارت در دور رفت فصل پیش رو هم به همان کیفیت بازی کند، قطعا قهرمان لیگ برتر خواهد بود.
اوین اشتاوت (Erwin Staudt) رئیس باشگاه در این مورد با احتیاط بیشتری سخن می‌گوید: «هدف ما این است که در جمع ۵ تیم صدر جدول باقی بمانیم و به رقابت‌های باشگاه‌های اروپا راه پیدا کنیم.» سون اولرایش (Sven Ulreich) که به جای ینس له‌مان به دروازه‌بان شماره‌ی یک اشتوتگارت تبدیل شده، جایگاه یک تا پنج در جدول رده‌بندی را برای تیمش واقع‌بینانه می‌داند.
در صدر جوان‌گرایی
Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: کریستیان گروس پیش از آمدن به اشتوتگارت، مربی بازل سوئیس بود"باشگاه بازی‌های تحرکی" با حروف اختصاری VfB در اشتوتگارت آلمان، از ترکیب دو باشگاه قدیمی‌تر تأسیس شد. این باشگاه امروز با نام "VfB Stuttgart" شناخته می‌شود و با بیش از ۴۶ هزار عضو، یکی از بزرگ‌ترین باشگاه‌های فوتبال آلمان به حساب می‌آید. اشتوتگارت یکی از پیشتازان جوان‌گرایی در آلمان است. تیم جوانان این باشگاه رکوددار قهرمانی در کشور است.از سون اولرایش، دروازبان، تا حرفه‌ای‌هایی هم‌چون سامی کدیرا، دانیل داداوی، سباستیان رودی و سردار تاسکی، همه نشانه‌هایی از جوان‌گرایی‌های دست‌اندرکاران باشگاه هستند که سال‌ها برای رشد فرصت دارند. اولرایش ۲۹ ساله که از ۱۶ سالگی در اشتوتگارت دروازه‌بانی می‌کند، می‌گوید که در این مدت حتا به ذهنش خطور هم نکرده که به تیمی دیگر بپیوندد.
مربی باتجربه برای استعدادهای جوان
راه‌رفتن کشان‌کشان کریستان گروس با لباس ورزشی و صندل لاانگشتی در راهروهای باشگاه، تصویر انسانی بی‌حوصله را تداعی می‌کند. این در حالی‌ست که او یک مربی وسواسی است که از شاگردانش تمرین هدفمند و مداوم را طلب می‌کند؛ آن هم با سروصدای زیاد. او پیش از اشتوتگارت، مربی تیم بازل سوئیس بود. این تیم در طول ۱۰ سال سرمربی‌گری گروس، ۴ بار قهرمان لیگ برتر شد و ۴ مرتبه پیروز نهایی جام حذفی. اولرایش دروازه‌بان او را بهترین مربی تا کنونی خود می‌داند و معتقد است که گروس توصیه‌های ارزشمندی، به‌ویژه به بازیکنان جوان می‌کند.
کریستان گروس البته در آستانه‌ی نخستین فصل کامل خود به همراه تیم اشتوتگارت نگرانی‌های هم دارد. او دو مهاجم را برای تیم در نظر گرفته که خرید آنها بستگی به فروش برخی از بازیکنان تیم دارد. رفتن کدیرا به رئال مادرید، به‌عنوان مثال، می‌تواند راه‌حلی باشد. سامی کدیرا در در خط میانی تیم ملی فوتبال آلمان در جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی خوش درخشید. او یک سال مانده به پایان قراردادش، در ازای دریافت ۱۴ میلیون یورو به جمع ستارگان رئال مادرید پیوست.
البته گروس ترجیح می‌داد کدیرا در اشتوتگارت بماند تا این مربی بتواند تیمی موفق با گرانیگاه این هافبک دفاعی ۲۳ ساله بنا کند.
جایگاه جنجالی مدیر ورزشی
Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: کاکاو، مهاجم برزیلی اشتوتگارت که در جام جهانی نیز آلمان را در آفریقای جنوبی همراهی کردمدیریت ورزشی جایگاه‌هایی بود که در آستانه‌ی فصل جدید (۲۰۱۰/۲۰۱۱) به یکی از دردسرهای تیم اشتوتگارت تبدیل شد. هورست هلت (Horst Heldt) که از سال ۲۰۰۴ این سمت را بر عهده داشت، مایل به ادامه نبود. فلیکس ماگات، مربی، و دست‌اندرکاران تیم فوتبال شالکه برای به‌خدمت‌گرفتن او ابراز تمایل کرده بودند. قرارداد هلت اما تا سال ۲۰۱۳ ادامه داشت. پس از مدتی کشمکش، سرانجام هلت در سوم ژوئیه‌ی ۲۰۱۰ از اشتوتگارت جدا شد و با امضای قراردادی سه ساله به شالکه پیوست.پرسش اکنون این است که اشتوتگارت در آینده چه سیاستی را در فصل نقل‌وانتقال‌ها پیش خواهد گرفت. هلت طرفدار خرید‌های بی‌محابا و بازیکنان قرضیِ گران‌قیمت بود تا تیم بتواند از این راه جایگاه خود در لیگ قهرمانان باشگاه‌های اروپا را تثبیت کند.
این سیاست چندبار با شکست مواجه شد، از جمله زمانی‌که الکساندر هلب (Alexander Hleb) بازیکن اوکراینی‌تبار بارسلونا، در سال ۲۰۰۹ به‌عنوان فوتبالیست قرضی به اشتوتگارت پیشنهاد شد. از این گذشته، جمعی از دست‌اندرکاران باشگاه اشتوتگارت تصمیم‌های مالی منطقی را بر سیاست‌های اقتصادی نسنجیده برتری می‌دهند. مدیر ورزشی جدید ظاهرا باید پیرو چنین سیاستی باشد.
تصویری نامشخص برای فصل جدید
اشتوتگارت دور برگشت فصل گذشته (۲۰۰۹/۲۰۱۰) را فوق‌العاده به پایان برد. این اما نمی‌تواند تضمینی برای موفقیت تیم در فصل جدید باشد.
ترکیب تیم تغییرات بنیادی کرده و باشگاه در اوج فصل نقل‌وانتقال‌ها مدیر ورزشی نداشت. این‌ها همه می‌توانند نویدبخش آغازی ناموفق باشند. اما اگر بتوان وضعیت کنونی اشتوتگارت را با تیم ملی آلمان در رقابت‌های جام جهانی ۲۰۱۰ مقایسه کرد، نتیجه چندان ناامیدکننده به نظر نمی‌رسد: تیمی جدید با استعدادهای فراوان و یک سرمربی آشنا به تاکتیک؛ این نسخه می‌تواند در بوندس‌لیگا هم کارساز باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر