شالکه، تیمی با آرزوی قهرمانی
نام باشگاه: شالکه ۰۴ (شهر گِلزن‌کیرشِن در ایالت نوردراین-وستفالن)
زمان تأسیس: ۴ مه ۱۹۰۴
ورزشگاه اختصاصی: فلتینز-آرنا (Veltins-Arena) / ظرفیت: ۶۱ هزار و ۶۷۳ نفر
رئیس باشگاه: هیئتی متشکل از فلیکس ماگات (ورزش و ارتباطات)، پتر پترز (مالی و اجرایی)، هورست هلت (مسابقات و بازاریابی)
تعداد اعضا: ۴۳ هزار و ۱۰۰ (تا ژوئن ۲۰۱۰)
رنگ باشگاه: آبی - سفید
مربی کنونی: فلیکس ماگات
مهم‌ترین حامی مالی: شرکت گاز "Gazprom" از سال ۲۰۰۷
هیچ تیم دیگری در بوندس‌لیگا به اندازه‌ی شالکه ۰۴ در آرزوی تصاحب مقام قهرمانی لیگ نیست. ۵۲ سال پیش (۱۹۵۸) هفتمین و آخرین قهرمانی این تیم در سطح ملی جشن گرفته شد. برنی کلوت (Berni Klodt)، ویلی کوسلووسکی (Willi Koslowski) و گونتر زیبرت (Günter Siebert) که در آن زمان پیروزی ۳ بر صفر شالکه در برابر هامبورگ را در شهر هانوفر رقم زدند، هرگز از خاطر هواداران پاک نخواهند شد.
Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: نمایی از ورزشگاه ولتینز-آرنا در حالی که سقف آن کاملا بسته شده استشالکه پس از آن چند بار تا آستانه‌ی قهرمانی پیش آمد، اما موفق به کسب آن نشد. بازیکنان این تیم تنها در دهه‌ی گذشته ۴ بار نایب‌قهرمان آلمان شده‌اند. تلخ‌ترین مقام دوم را شالکه در سال ۲۰۰۱ به دست آورد: بازیکنان این تیم در آخرین بازی فصل در بوندس‌لیگا ۴ دقیقه احساس قهرمانی کردند، زمانی که ۵ بر ۳ تیم "اونترهاخینگ" (اکنون در دسته‌ی سوم) را شکست داده بودند و با امتیاز برابر با بایرن مونیخ (۶۲) و به دلیل تفاضل گل بهتر، پیشتاز جدول بودند. بایرن اما که در زمان‌های قانونی یک بر صفر از هامبورگ عقب بود، با ضربه‌ی آزاد پاتریک اَندرسون، مدافع سوئدی خود، در وقت‌های اضافی، بازی را به تساوی کشید و با ۶۳ امتیاز قهرمان بوندس‌لیگا شد.تأثیر عاطفی این شکست بر هواداران شالکه آن‌قدر زیاد بود که این تیم از آن پس "قهرمان قلب‌ها" نامیده شد.
مشکلات مادی باشگاه را به خلق بازیکن وا می‌دارند
شالکه فصل گذشته را هم با نایب‌قهرمانی به پایان برد. این موفقیت البته پیروزی بزرگی در تاریخ این باشگاه محسوب می‌شود. فلیکس ماگات مربی پس از آن‌که وولفزبورگ را در سال ۲۰۰۹ به قهرمانی آلمان رساند، به شالکه آمد. او در تیم جدید هم نشان داد که مربی‌ای شگفت‌آفرین است. استعدادهای جوان و گمنامی هم‌چون کریستوف موریتس، لوکاس اشمیتس و ژوئل ماتیپ (کامرونی-آلمانی)، در زمان مربی‌گری ماگات در بوندس‌لیگا مطرح شدند. ماتیپ ۱۸ ساله حتا به همراه تیم ملی کامرون، در جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی حاضر شد.
Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: فلیکس ماگات، مربی کنونی شالکهبه کارگیری جوانان تا حدودی هم ریشه در مشکلات مالی باشگاه شالکه دارد. ظاهرا پس از سال‌ها مدیریت نامطلوب، این باشگاه از نظر مالی در وضعیت مناسبی نیست. در فصل گذشته حتا خبرهایی در مورد امکان ورشکستگی شالکه منتشر شدند. ماگات هرگز سعی نکرد وضعیت موجود را مثبت ارزیابی کند، در عین حال همواره با خوش‌بینی سخن می‌گفت.در چنین شرایطی جای تعجب نیست که بسیاری از برگ‌های برنده‌ی ماگات در فصل جدید (۲۰۱۰/۲۰۱۱)تیم را ترک کنند: کوین کورانی به مسکو رفت، مارسلو بوردون به قطر، گرارد آساموآ به سن‌پاولی پیوست و کاپیتان هایکو وسترمان به هامبورگ. وسترمان تا سال ۲۰۱۵ و با شماره‌ی ۴ در هامبورگ بازی خواهد کرد. شالکه برای فروش او بیش از ۷ میلیون یورو دریافت کرده است.
فلیکس ماگات گفته بود که اگر وضع مالی باشگاه خوب بود، فروش بازیکنان به هیچ عنوان مطرح نمی‌شد.
رائول در شالکه
شالکه هم در فصل جدید چند بازیکن "ارزان‌قیمت" را به خدمت گرفته است؛ از آن دسته‌اند: اریک یندریسک، مهاجم تیم کایزرزلاترن که فصل جدید را در دسته‌ی اول بازی می‌کند؛ تیم هوگلاند از ماینتس به خانه برگشت و آتسوتو اوچیدا، ملی‌پوش ژاپن که در جام جهانی ۲۰۱۰ هم حضور داشت، و کیراکوس پاپادوپولوس یونانی.
Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: رائول، از تازه‌واردهای شالکه، در کنار ماگاتامیدها در میان بازیکنان تازه‌وارد اما بیش از همه به رائول اسپانیایی بسته شده‌اند. این بازیکن ۳۳ ساله رئال مادرید را پس از ۱۶ سال ترک کرد و از سال ۲۰۱۰ با قراردادی ۲ ساله به شالکه پیوست. کریستوف متسلدر، مدافع ۱۹۴ سانتی‌متری آلمانی و هم‌بازی رائول در مادرید، یکی دیگر از خریدهای معروف‌تر شالکه است. او پیش‌تر در بوروسیا دورتموند، دشمن دیرینه‌ی شالکه بازی می‌کرد. به همین دلیل همه‌ی هواداران از او به گرمی استقبال نکردند. فلیکس ماگات در برابر گفت: «متسلدر همان بازیکنی‌ست که بازی‌ساز نامیده می‌شود. من مطمئنم که او فوتبالیستی‌ست که به ما کمک خواهد کرد تا تیم را در عرصه‌های بین‌المللی مطرح کنیم».
بوندس‌لیگا و لیگ قهرمانان اروپا: باری مضاعف؟
مانوئل نویر، دروازه‌بان ملی‌پوش که در جام جهانی ۲۰۱۰ خوش درخشید، متسلدر مدافع، بندیکت هوودس در کنار ایوان راکیتیچ در خط میانی، و جفرسون فارفان در خط حمله، استخوان‌بندی شالکه در فصل جدید را تشکیل می‌دهند.
کریستان پاندر، جرمین جونز و الکساندر باوم‌یوهان هم به شرط بازگشت به شرایط مناسب می‌توانند گره‌گشای این تیم باشند. باید منتظر ماند و دید که تیم جوان فلیکس ماگات با فشار مضاعف و همزمان لیگ قهرمانان باشگاه‌های اروپا و بوندس‌لیگا چگونه کنار خواهد آمد.
Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: اولاف تون (چپ) در بازی خداحافظی خود که میان شالکه و بایرن مونیخ در سال ۲۰۰۳ برگزار شدحضور در میان پنج تیم برتر بوندس‌لیگا انتظار بی‌جایی از شالکه نیست. حضور در مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان باشگاه‌های اروپا هم که در سال ۲۰۰۸ اتفاق افتاد، می‌تواند معیار سنجش توانایی‌های این تیم در عرصه‌ی بین‌المللی باشد. اما حذف تیم در چمپینزلیگ، به‌عنوان مثال پس از دور مقدماتی، با توجه به موقعیت مالی مناسب‌تر کنونی، حضوری ناموفق تلقی خواهد شد.تیم شالکه ۰۴ که در سال ۱۹۰۴ از سوی گروهی از جوانان علاقه‌مند به فوتبال پایه‌گذاری شد، تا کنون بزرگ‌ترین موفقیت تاریخ خود در رقابت‌های بین‌المللی را در سال ۱۹۹۷ رقم زده است: این تیم در فینال جام یوفا، اینترمیلان را در ضربات پنالتی شکست داد. از میان بازیکنانی که آن زمان "مبارزان اروپا" خوانده می‌شدند، می‌توان به مارتین ماکسْ، یوری مولدر، اینگو آندربوگه، مارک ویلموتس و اولاف تون اشاره کرد.
از این بازیکنان با همان احترامی یاد می‌شود که از ستارگان سال‌های دورتر شالکه؛ ستارگانی هم‌چون ارنست کوتسورا (Ernst Kuzorra)، فریتس شپان (Fritz Szepan)، استَن لیبودا (Stan Libuda)، رولف روسمان (Rolf Rüssmann) و کلاوس فیشر (Klaus Fischer).
شالکه که در سال‌های اخیر دو بار (۲۰۰۱ و ۲۰۰۲) جام حذفی آلمان را به خانه برده، در حال حاضر بیش از هر تیم دیگری تشنه‌ی عنوان قهرمانی بوندس‌لیگاست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر