به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، بقاياي يك خانه استروكاني كه قدمت آن بيش از 2400 سال برآورده شده، در محوطه‌ي تاريخي مشهور وتولونيا در 200 كيلومتري رم و در خارج شهر گروسستو در مركز ايتاليا، به همراه ديگر آثار تاريخي، كشف شد.
به گزارش آني، اين خانه، كه يكي بناي اشرافي بوده و بخش اعظم آن سالم مانده است، با گذشت هزاران سال شكل و نماي ظاهري خود را حفظ كرده و تا به حال در آن آثار تاريخي متعدد از جمله شش سكه رومي و استروكاني كشف شده‌اند.
يكي از باستان‌شناسان مشهور ايتاليا، اين خانه را سالم‌ترين خانه اشرافي مي‌داند كه تا به‌حال در ايتاليا كشف شده است.
باستان‌شناسان به دنبال كشف بخش‌هاي مختلف اين خانه هستند و تا به‌حال به زيرزمين آجري بزرگ آن كه احتمالا محلي براي نگهداري غذا بوده، راه يافته‌اند.
آنها هم‌چنين موفق به كشف اتاقي با قفسه‌هاي فراوان شدند كه احتمالا محل نگهداري زيتون بوده است.
در حدود يك ماه پيش نيز، باستان‌شناسان ايتاليايي در جريان كاوش‌هاي خود در محوطه‌هاي تاريخي در شهر پوتنزا در جنوب اين كشور موفق به كشف معبدي تاريخي شدند كه به سبك معابد سوئدي ساخته شده و در اصل يك قربانگاه بوده است.
در ماه فوريه نيز، باستان‌شناسان ايتاليايي در محوطه‌هايي تاريخي در 12 مايلي شهر رم ـ پايتخت اين كشور ـ موفق به كشف بقاياي كاخي از يكي از امپراطوران سلسله‌ي اتروسكان شدند كه در متون تاريخي به خون‌خواري و ستم‌گري شهرت دارند.
محققان ايتاليايي در بررسي‌هاي خود به اين نتيجه رسيدند كه اين كاخ به آخرين امپراطور از امپراطوران سلسله‌ي پادشاهي اتروسكان تعلق دارد و حدود شش قرن پيش از ميلاد مسيح (ع) ساخته شده و سالم‌ترين بناي تاريخي است كه از آن دوران باقي مانده است.
طبق اعلام باستان‌شناسان ايتاليايي، اين كاخ به پسر خون‌خوارترين امپراطور سلسله‌ي اتروسكان كه آخرين امپراطور بوده است، تعلق دارد و در آن تزيينات بسيار زيبايي از جمله ديوارنگاره كشف شده‌اند.
در ماه ژانويه نيز، محققان فرانسوي و ايتاليايي اين شانس را داشتند كه كشف يك مجموعه‌ي كامل آب‌راه 1900 ساله‌ي رومي را كه در نزديكي پايتخت ايتاليا ـ شهر رم ـ واقع شده است، به نام خود ثبت كند.
اين آب‌راه در 40 كيلومتري شهر رم واقع شده است و از آن مي‌توان به‌عنوان يكي از آثار شاخص تمدن رم باستان نام برد.
چند رور قبل از كشف مجموعه‌ي كامل آب‌راه 1900 ساله‌ي رومي نيز، پليس ايتاليا 108 اثر تاريخي اين كشور را كه به مقبره‌هايي چندهزار ساله تعلق داشتند را از چنگ قاچاقچيان آثار تاريخي خارج كرد.
اين آثار در منطقه‌ي پوگليا كشف شدند و به مردمي تعلق دارند كه پيش از شكل‌گيري امپراطوري رم باستان در بخش‌هايي از ايتاليا زندگي مي‌كردند.
اين آثار شامل ظرف‌هاي سفالي و وسايل خاك‌سپاري‌اند و بين 2400 تا 2600 سال قدمت دارند.
ايتاليا همواره با مشكل بزرگ تاراج محوطه‌هاي تاريخي و قاچاق آثار به خارج از اين كشور مواجه است. البته مسؤولان ايتاليايي تا به‌حال موفق شده‌اند با تلاش‌هاي بي‌وقفه‌ي خود، آثار زيادي را از اين كشور كه در موزه‌هاي ديگر كشورهاي جهان از جمله موزه‌ي متروپليتن نيويورك و موزه‌ي گتي در لس‌آنجلس آمريكا نگهداري مي‌شوند، به اين كشور بازگردانند.
در مارس 2009 نيز در كشفي عجيب، بقاياي اسكلت زني كه به خون‌آشام بودن متهم شده بود توسط باستان‌شناسان ايتاليايي در بقاياي يك قبرستان قديمي كه اكنون بخشي از يك مرداب در شهر ونيز است، همراه چند اثر تاريخي كشف شد.
طبق بررسي‌هاي اوليه‌ي باستان‌شناسان دانشگاه فلورانس، اين زن در قرون وسطا به اتهام خون‌آشام بودن زنده‌به‌گور شده و براساس رسوم آن دوران، براي اثبات اين امر كه او ديگر نمي‌تواند خون كسي را بياشامد، يك آجر بزرگ در زمان دفن در دهان او قرار داده شده است.
باستان‌شناسان براساس بررسي اشيايي كه همراه اين زن خون‌آشام و ديگر اسكلت‌هاي اين قبرستان دفن شده‌اند، تاريخ دقيق دفن اين زن را سال 1576 ميلادي اعلام كرده‌اند. هم‌چنين طبق بررسي‌هاي محققان، در قرون وسطا زنده‌به‌گور كردن خون‌آشام‌ها و قرار دادن آجر در دهان آنها مرسوم بوده است.
در سال 2008 نيز، در زمان اجراي پروژه‌ي احداث يکي از تونل‌هاي خطوط مترو شهر رم ـ پايتخت ايتاليا ـ که در نزديکي فرودگاهي در اين شهر درحال بود، بقاياي يک گور دسته‌جمعي متعلق به کارگران رومي که بيشتر آنها مرد هستند و براثر حمل بارهاي سنگين جان داده‌اند، کشف شد.
در اين گورستان، علاوه بر اسکلت‌هاي کارگران، اشياي ديگري نيز به‌دست آمده‌اند که هر کدام از آنها به‌تنهايي سندي بر زندگي سخت و مشقت‌بار اين افراد هستند.
البته كشور ايتاليا در آوريل 2009 شاهد يك تراژدي فرهنگي نيز بود كه در آن صدها بناي تاريخي شهر تاريخي لاكوئيلا با زمين‌لرزه شديدي تخريب شده‌ند كه از آن جمله مي‌توان به سقوط بخش‌هايي از گنبد كليساي مشهور اين شهر اشاره كرد. اين گنبد زيبا كه بخشي از كليساي تاريخي سانتا ماريا است، در قرن 13 ميلادي در شهر لاكوئيلا ساخته شده است.
علاوه بر گنبد كليساي سانتا ماريا، اين زلزله به يكي از قديمي‌ترين حمام‌هاي تمدن رم باستان همراه چند ويلاي ساخته‌شده در دوره‌ي امپراطور كاراكالا نيز به‌شدت خسارت زده و دروازه‌ي تاريخي اين شهر كه يادگاري از قرن 16 ميلادي است، تخريب شده است.
البته اين نخستين‌باري نبود كه شهر تاريخي لاكوئيلا توسط زلزله تخريب مي‌شود، در سال 1703 ميلادي هم زلزله‌اي سهمگين در اين شهر به‌وقوع پيوست، ولي هيچ سندي درباره‌ي خسارت‌هاي آن زلزله در دست نيست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر