تیم منتخب فصل 2010-2009 سری A
11 ستاره اصلی سری آ چه کسانی بودند ؟ سلیقه نویسندگان سایت گل مطلبی است که در پی می آید
آرایش: 3-1-2-4
دروازه‌بان
مارکو استوراری (سمپدوریا): فصل گذشته در حقیقت فصل خوبی برای دروازه‌بان‌های سری A نبود. تنها دو دروازه‌بان برای مدتی طولانی در فصل درخشیدند: مارکو استوراری از سمپدوریا و ژولیو سرجیو از رم که دروازه‌بان سمپدوریا به دلیل چندین نمایش فوق‌العاده‌اش انتخاب می‌شود. استوراری 33 ساله پس از آن که در ژانویه به صورت قرضی به سمپدوریا پیوست، یکی از ارکان کلیدی چهارم شدن سمپدوریا بود و نمایش تک‌نفره او در پیروزی دو بر یک در خانه رم فراموش‌نشدنی است. او خود را می‌تواند بداقبال بداند که نتوانست به عنوان ذخیره جیان‌لوییجی بوفون به جام جهانی برود. (رتبه کاسترول: 146)
مدافعان
لئوناردو بونوچی (باری): بی‌تردید شگفتی این فصل سری A بود. وقتی این مدافع میانی 23 ساله به عنوان بخشی از قرارداد انتقال دیه‌گو میلیتو و تیاگو موتا از اینتر به جنوا پیوست، کمتر کسی از او چیزی می‌دانست. او بلافاصله به باری رفت و قرارداد مالکیت او بین باری و جنوا تقسیم شد. بونوچی از آن هنگام بود که پدیده شد. زوج او با آندره‌آ رانوکیا درخشان بود، هر چند که رانوکیا در ژانویه دچار مصدومیت شد. بونوچی به حدی درخشان بوده که پس از اولین حضور در تیم ملی ایتالیا در ماه مارس، دعوت از او به جام جهانی ماه آینده قطعی به نظر می‌رسد (954).
الساندرو نستا (میلان): این فصل دوباره متولد شد، در حالی که فصل پیش به دلیل مصدومیت تنها در 13 دقیقه پایانی آخرین بازی فصل به میدان رفته بود. نستا به بهترین فرم خود بازگشته و زوجی عالی در خط دفاعی با تیاگو سیلوا ساخت. این دو نفر در کنار رونالدینیو میلان را در کورس قهرمانی نگه داشتند، تا این که نستا در ماه مارس دچار مصدومیت از ناحیه تاندون زانوی راست شد و فصل برای او به پایان رسید. میلان بدون این بازیکن 34 ساله گل‌های زیادی دریافت کرد و در نهایت چنان از قافله عقب افتاد که به رتبه سوم رضایت داد. (116)
والتر ساموئل (اینتر): اینتر فصل را در حالی به پایان برد که بهترین رکورد دفاعی را در سری A داشت و تنها 34 گل در 38 بازی دریافت کرد. این آمار درخشان بیشتر به دلیل حضور ساموئل و لوسیو در خط دفاعی بود. بازیکن آرژانتینی به این دلیل به تیم ما راه یافت که در بازی‌های داخلی فوق‌العاده بود، در حالی که بازیکن برزیلی بهترین بازی‌هایش را برای اروپا کنار گذاشته بود. در حال حاضر مدافعی بهتر از «دیوار» پیدا نمی‌کنید. (173)
خاویر زانتی (اینتر): هر فصل همان حرف‌های همیشگی را درباره زانتی می‌نویسیم. این بازیکن 36 ساله با یک فصل بی‌نهایت موفقیت‌آمیز دیگر همچنان دارد قوانین فیزیک را نقض می‌کند. این بازیکن کهنه‌کار در مدت بسیاری از فصل در نقش مدافع چپ بازی کرد و بسیاری از بهترین بازیکنان جهان را از کار انداخت. او لیونل مسی را در مرحله نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا 180 دقیقه در حبس نگاه داشت. به راستی چطور شد که کاپیتان نراتزوری برای جام جهانی به تیم ملی آرژانتین دعوت نشد؟ (396)
هافبک‌های میانی
داوید پیزارو (رم): این شیلیایی ریزقامت بی چون و چرا بهترین هافبک سری A در این فصل بود. در فصلی که بازی دانیله دروسی فیزیکی‌تر بود تا این که چشم‌نواز باشد، پیزارو بود که کنترل خط میانی رم را در دست گرفت. این هافبک 30 ساله تبدیل به ژاوی خط میانی رم شد: سرعت بازی را دیکته کرد، توپ را به اطراف پخش کرد و با پاس‌های درخشانش موقعیت ساخت. تماشای بازی این جادوگر تکنیکی لذت فراوانی داشت. (414)
وزلی اسنایدر (اینتر): سال‌ها بود – به ویژه بعد از کالچوپولی – که اینتر را محکوم می‌کردند که در خط میانی‌اش خلاقیت ندارد. این یکی از دلایل اصلی عدم موفقیت نراتزوری در لیگ قهرمانان در این مدت به شمار می‌رفت. اما آمدن این هلندی کوتاه‌قامت درخشش و زیبایی را به یک‌سوم‌های میانی و حمله اینتر آورد. او البته چند بار از مصدومیت رنج برد اما وقتی لازم بود عالی کار کرد. هشت گل در تمامی رقابت‌ها زد و پاس‌های گل فراوانی داد و نقش او در موفقیت اینتر حیاتی بود. (137)
هافبک تهاجمی
رونالدینیو (میلان): میلان در این فصل 60 گل در سری A زد. رونالدینیو در 27 گل تاثیر مستقیم داشت: 12 گل زد و 15 گل را پاس داد. این بازیکن 3 ساله بار دیگر به سطح جهانی بازگشته و از فوتبالش لذت می‌برد. نستا بار دفاع روسونری را در مدتی طولانی از فصل به دوش کشید و رونالدینیو همین کار را با حمله میلان کرد. افسوس که این نابغه خلاق را در تابستان در آفریقای جنوبی نخواهیم دید. (306)
مهاجمان
میرکو ووچینیچ (رم): فابریتسیو میکولی از پالرمو هم شایسته حضور در تیم فصل هست، اما چون رم در مکان دوم جدول قرار گرفت مجبوریم حداقل دو بازیکن از زرد و سرخ پوشان در تیم منتخب فصل قرار دهیم. او فصل را آرام آغاز کرد و حتی انتظار می‌رفت در مقطعی رم را ترک کند، اما این ستاره سابق لچه مرتبا بهتر و بهتر شد. ووچینیچ در غیاب توتی ستاره خط حمله رم بود و توانست به همراه توتی با 14 گل زده برترین برترین گل‌زن این فصل رم شود. او گل‌های بسیاری نیز ساخت.
دیه‌گو میلیتو (اینتر): ماشین گل آرژانتینی را دیگر نمی‌توان دست کم گرفته شده‌ترین مهاجم دنیا دانست. برعکس، او در فصل 10-2009 بهترین مهاجم دنیا بود. میلیتو با 22 گل دومین گل‌زن برتر سری A شد و در تمامی مراحل حذفی لیگ قهرمانان، مقابل زسکا مسکو، چلسی و بارسلونا گل زد. او گل قهرمانی اینتر در روز آخر مقابل سیه‌نا را هم به ثمر رساند، تنها گل اینتر در جام حذفی را زد و بارها و بارها ثابت کرد که مرد روزهای بزرگ است. اگر او به لیست 23 نفره تیم ملی آرژانتین راه پیدا نکند که احتمالا این طور هم می‌شود، جنجال بزرگی در راه خواهد بود.
آنتونیو دی‌ناتاله (اودینزه): بهترین فصل دوران بازی خود را داشت و آمار خیره‌کننده 29 گل در 35 بازی را به ثبت رساند تا آقای گل شود. دی‌ناتاله بیش از نیمی از گل‌های اودینزه را زد و اگر این بازیکن ناپلی نبود، اودینزه احتمالا سقوط می‌کرد. سوال بزرگ این است که آیا این بازیکن 32 ساله می‌تواند فرم مهارناپذیرش را به جام جهانی هم ببرد؟ هر چه باشد، او تنها امید ایتالیایی‌ها به خلاقیت در حمله است. (43)
11 ستاره اصلی سری آ چه کسانی بودند ؟ سلیقه نویسندگان سایت گل مطلبی است که در پی می آید
آرایش: 3-1-2-4
دروازه‌بان
مارکو استوراری (سمپدوریا): فصل گذشته در حقیقت فصل خوبی برای دروازه‌بان‌های سری A نبود. تنها دو دروازه‌بان برای مدتی طولانی در فصل درخشیدند: مارکو استوراری از سمپدوریا و ژولیو سرجیو از رم که دروازه‌بان سمپدوریا به دلیل چندین نمایش فوق‌العاده‌اش انتخاب می‌شود. استوراری 33 ساله پس از آن که در ژانویه به صورت قرضی به سمپدوریا پیوست، یکی از ارکان کلیدی چهارم شدن سمپدوریا بود و نمایش تک‌نفره او در پیروزی دو بر یک در خانه رم فراموش‌نشدنی است. او خود را می‌تواند بداقبال بداند که نتوانست به عنوان ذخیره جیان‌لوییجی بوفون به جام جهانی برود. (رتبه کاسترول: 146)
مدافعان
لئوناردو بونوچی (باری): بی‌تردید شگفتی این فصل سری A بود. وقتی این مدافع میانی 23 ساله به عنوان بخشی از قرارداد انتقال دیه‌گو میلیتو و تیاگو موتا از اینتر به جنوا پیوست، کمتر کسی از او چیزی می‌دانست. او بلافاصله به باری رفت و قرارداد مالکیت او بین باری و جنوا تقسیم شد. بونوچی از آن هنگام بود که پدیده شد. زوج او با آندره‌آ رانوکیا درخشان بود، هر چند که رانوکیا در ژانویه دچار مصدومیت شد. بونوچی به حدی درخشان بوده که پس از اولین حضور در تیم ملی ایتالیا در ماه مارس، دعوت از او به جام جهانی ماه آینده قطعی به نظر می‌رسد (954).
الساندرو نستا (میلان): این فصل دوباره متولد شد، در حالی که فصل پیش به دلیل مصدومیت تنها در 13 دقیقه پایانی آخرین بازی فصل به میدان رفته بود. نستا به بهترین فرم خود بازگشته و زوجی عالی در خط دفاعی با تیاگو سیلوا ساخت. این دو نفر در کنار رونالدینیو میلان را در کورس قهرمانی نگه داشتند، تا این که نستا در ماه مارس دچار مصدومیت از ناحیه تاندون زانوی راست شد و فصل برای او به پایان رسید. میلان بدون این بازیکن 34 ساله گل‌های زیادی دریافت کرد و در نهایت چنان از قافله عقب افتاد که به رتبه سوم رضایت داد. (116)
والتر ساموئل (اینتر): اینتر فصل را در حالی به پایان برد که بهترین رکورد دفاعی را در سری A داشت و تنها 34 گل در 38 بازی دریافت کرد. این آمار درخشان بیشتر به دلیل حضور ساموئل و لوسیو در خط دفاعی بود. بازیکن آرژانتینی به این دلیل به تیم ما راه یافت که در بازی‌های داخلی فوق‌العاده بود، در حالی که بازیکن برزیلی بهترین بازی‌هایش را برای اروپا کنار گذاشته بود. در حال حاضر مدافعی بهتر از «دیوار» پیدا نمی‌کنید. (173)
خاویر زانتی (اینتر): هر فصل همان حرف‌های همیشگی را درباره زانتی می‌نویسیم. این بازیکن 36 ساله با یک فصل بی‌نهایت موفقیت‌آمیز دیگر همچنان دارد قوانین فیزیک را نقض می‌کند. این بازیکن کهنه‌کار در مدت بسیاری از فصل در نقش مدافع چپ بازی کرد و بسیاری از بهترین بازیکنان جهان را از کار انداخت. او لیونل مسی را در مرحله نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا 180 دقیقه در حبس نگاه داشت. به راستی چطور شد که کاپیتان نراتزوری برای جام جهانی به تیم ملی آرژانتین دعوت نشد؟ (396)
هافبک‌های میانی
داوید پیزارو (رم): این شیلیایی ریزقامت بی چون و چرا بهترین هافبک سری A در این فصل بود. در فصلی که بازی دانیله دروسی فیزیکی‌تر بود تا این که چشم‌نواز باشد، پیزارو بود که کنترل خط میانی رم را در دست گرفت. این هافبک 30 ساله تبدیل به ژاوی خط میانی رم شد: سرعت بازی را دیکته کرد، توپ را به اطراف پخش کرد و با پاس‌های درخشانش موقعیت ساخت. تماشای بازی این جادوگر تکنیکی لذت فراوانی داشت. (414)
وزلی اسنایدر (اینتر): سال‌ها بود – به ویژه بعد از کالچوپولی – که اینتر را محکوم می‌کردند که در خط میانی‌اش خلاقیت ندارد. این یکی از دلایل اصلی عدم موفقیت نراتزوری در لیگ قهرمانان در این مدت به شمار می‌رفت. اما آمدن این هلندی کوتاه‌قامت درخشش و زیبایی را به یک‌سوم‌های میانی و حمله اینتر آورد. او البته چند بار از مصدومیت رنج برد اما وقتی لازم بود عالی کار کرد. هشت گل در تمامی رقابت‌ها زد و پاس‌های گل فراوانی داد و نقش او در موفقیت اینتر حیاتی بود. (137)
هافبک تهاجمی
رونالدینیو (میلان): میلان در این فصل 60 گل در سری A زد. رونالدینیو در 27 گل تاثیر مستقیم داشت: 12 گل زد و 15 گل را پاس داد. این بازیکن 3 ساله بار دیگر به سطح جهانی بازگشته و از فوتبالش لذت می‌برد. نستا بار دفاع روسونری را در مدتی طولانی از فصل به دوش کشید و رونالدینیو همین کار را با حمله میلان کرد. افسوس که این نابغه خلاق را در تابستان در آفریقای جنوبی نخواهیم دید. (306)
مهاجمان
میرکو ووچینیچ (رم): فابریتسیو میکولی از پالرمو هم شایسته حضور در تیم فصل هست، اما چون رم در مکان دوم جدول قرار گرفت مجبوریم حداقل دو بازیکن از زرد و سرخ پوشان در تیم منتخب فصل قرار دهیم. او فصل را آرام آغاز کرد و حتی انتظار می‌رفت در مقطعی رم را ترک کند، اما این ستاره سابق لچه مرتبا بهتر و بهتر شد. ووچینیچ در غیاب توتی ستاره خط حمله رم بود و توانست به همراه توتی با 14 گل زده برترین برترین گل‌زن این فصل رم شود. او گل‌های بسیاری نیز ساخت.
دیه‌گو میلیتو (اینتر): ماشین گل آرژانتینی را دیگر نمی‌توان دست کم گرفته شده‌ترین مهاجم دنیا دانست. برعکس، او در فصل 10-2009 بهترین مهاجم دنیا بود. میلیتو با 22 گل دومین گل‌زن برتر سری A شد و در تمامی مراحل حذفی لیگ قهرمانان، مقابل زسکا مسکو، چلسی و بارسلونا گل زد. او گل قهرمانی اینتر در روز آخر مقابل سیه‌نا را هم به ثمر رساند، تنها گل اینتر در جام حذفی را زد و بارها و بارها ثابت کرد که مرد روزهای بزرگ است. اگر او به لیست 23 نفره تیم ملی آرژانتین راه پیدا نکند که احتمالا این طور هم می‌شود، جنجال بزرگی در راه خواهد بود.
آنتونیو دی‌ناتاله (اودینزه): بهترین فصل دوران بازی خود را داشت و آمار خیره‌کننده 29 گل در 35 بازی را به ثبت رساند تا آقای گل شود. دی‌ناتاله بیش از نیمی از گل‌های اودینزه را زد و اگر این بازیکن ناپلی نبود، اودینزه احتمالا سقوط می‌کرد. سوال بزرگ این است که آیا این بازیکن 32 ساله می‌تواند فرم مهارناپذیرش را به جام جهانی هم ببرد؟ هر چه باشد، او تنها امید ایتالیایی‌ها به خلاقیت در حمله است. (43)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر