از قدیم گفتن هرچیز که خوار اید روزی به کار آید ، فقط هنر میخواد و ذوق و سلیقه .این حرف مقدمه ای شد برای معرفی دوتا هنرمند باذوق که از مواد دورریختنی و چیزایی که ما فکر میکنیم دیگه به هیچ دردی نمیخورن مجسمه هایی ساختن که بیا و ببین . سرتاسر خیابان محل زندگیشونو این مجسمه ها پر کرده و با این مجسمه ها به محل روح تازه ای دادن و این خیابون به یکی از خیابونهایی تبدیل شده برای بازدید مجسمه ها عبور و مرور زیادی توش پیدا شده .
پاتریک امیوت و بریجیت لاورنت در خیابان سباستوپول کالیفرنیا زندگی می کنند ،پاتریک مجسمه ها رو میسازه و همسرش با رنگ به اونها روح تازه ای میده.
پاتریک میگه :" هدف من زندگی بخشیدن به این اشیا است ، چرا که این اشیا روح خاص خودشون رو دارند . قالپاقی که روی کامیون بوده و میلیونها مایل با کامیون سفر کرده سرم و گرم جاده رو حس کرده روزی خودش رو توی گورستان اشیا اسقاطی میبینه .من اون قالپاق یا هر وسیله فلزی دیگه رو پیدا میکنم و زندگی تازه ای بهش میدم. وسیله هایی که از روزی که توی کارخونه تولید شده بودند تا الان تاریخچه مهمی برای خودشون دارند . و اگر میتونستن حرف بزنن داستانهای شگفت انگیزی برای گفتن داشتن . اینها چیزایی هست که من نمیخوام پنهان بمونه .
پاتریک و همسرش علاوه بر ساخت مجسمه با درست کردن تقویم هایی با عکسهای مجسمه ها در طول شش سال ، ربع میلیون دلار به انجمن مدارس محلی کمک کردند.
از آنجاییکه ترجمه این مطلب توسط وبلاگ رویای سیب انجام گرفته در صورت استفاده از مطلب و عکسها ذکر نام و ادرس وبلاگ ضروری می باشد.
http://www.patrickamiot.com/ منبع
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر