خبرگزاري ميراث فرهنگي- گروه فرهنگ و هنر- علي رضايي،مردم شناس و پژوهشگر استان هرمزگان براين باور است كه كشورهاي حاشيه خليج فارس، پيشينه تاريخي ندارند اما به راحتي بازي‌هاي محلي و موسيقي رديفي را از ما مردم هرمزگان گرفته و به نام خود در فهرست ميراث جهاني ثبت مي‌كنند.
در صورتي‌كه موسيقي، چارچوب دارد و اهل موسيقي درمي‌يابند كه فلان آهنگ در بيات ترك خوانده شده حتي اگر با شعر عربي همراه ا و نام رباعيات ام كلثوم بر آن گذاشته شود.اما هيچ مركز باصلاحيتي براي رسيدگي به اين وضعيت وجود ندارد.
او در پاسخ به اين‌كه بعضي معتقدند، وسايل ارتباط جمعي چون ماهواره و اينترنت و...بر خرده فرهنگ‌ها تاثير گذاشته و موجب نابودي انها مي‌شود گفت: فرهنگ‌هاي بزرگ،محصول خرده فرهنگ‌ها هستند و زماني مي‌توانيم به تصوير درستي از فرهنگ ايراني دست پيدا كنيم كه خرده فرهنگ‌ها را كنار هم بگذاريم.در حقيقت اين فرهنگ‌هاي كوچك و بومي هستند كه سفال بزرگي به نام فرهنگ و هنر ايراني را شكل مي‌دهند.
رضايي براين باور است كه با درك گويش‌هاي مختلف مي‌توان سير تكاملي زبان فارسي را دريافت و متوجه شد،وقتي كه فرهنگستان براي وضع لغات جديد مي‌گذارد چندان سودمند نيست زيرا ما عين آن كلمه يا واژه نزديك به ان را در لهجه‌ها و گويش‌هاي خود داشته و داريم.
اين مردم شناس هرمزگاني از بي‌توجهي به فرهنگ‌هاي بومي گلايه كرد و افزود: بعضي فكر مي‌كنند دوره بعضي هنرها چون نقالي، نقاشي قهوه‌هانه‌اي و موسيقي محلي به سر آمده در صورتي‌كه كوتاهي از من و ما بوده كه هنر خود را با نياز امروز هماهنگ نكرده‌ايم. اصلا يكي از ويژگي‌هاي افسانه اين است كه سينه به سينه نقل و با نياز مردم در هر دوره،هماهنگ مي‌شود و انسان در هر روزگاري،تشنه شنيدن قصه است.اما كسي چون بورخس يا پائولو كوئيلو،داستان‌هاي مثنوي يا هزار و يكشب را به روز مي‌كند و ما چنين نمي‌كنيم.مگر« هري پاتر» يا « ارباب حلقه‌ها» چيزي به جز افسانه‌اند؟!
رضايي، تلفيق سنت و مدرنيته را ضروري دانست و گفت: چه اشكالي دارد نقالان در كافي‌شاپ‌ها و فضاهاي امروزي نقالي كنند؟! چرا بايد نقالي و پرده‌خواني فراموش شود و نقالان و پرده‌خوان‌ها كنار حوض بنشينند و چرت بزنند؟! چرا جوانان و پيران ما سر سفره هفت‌سين مي‌نشينند،بدون ان‌كه فلسفه آن را بدانند؟! چه نهاد يا سازماني مي‌خواهد آنان را با فرهنگ و پيشينه فرهنگي‌شان آشنا كند؟!
وي درپاسخ به اين‌كه لنچ‌سازي با فايبرگلاس به جاي چوب،نمونه‌اي از به روز كردن هنرهاي سنتي است اما به اقتصاد مردم هرمزگان آسيب زده بيان كرد: چوب، به مراتب بادوام‌تر از فايبرگلاس است. چوب درخت « كرت»،بسيار مقاوم است و هرگز در آب فرو نمي‌رود اگر وزارت صنايع از چوب كرت براي لنچ‌سازي استفاده مي‌كرد نه اين درخت نابود مي‌شد نه ساخت لنچ به روش سنتي از بين مي‌رفت.البته براي ساخت بدنه داخلي لنچ مي‌توان از فايبرگلاس استفاده كرد اما ما اهل افراط و تفريط هستيم و سنت و مدرنيته را با هم آشتي نمي‌دهيم.
رضايي همچنين توجه به موسيقي محلي را يكي از راه‌هاي جذب گردشگر دانست و افزود: ما نياز جوان امروز را نمي‌دانيم تا با ان هماهنگ شويم.نسل جوان به خوراك فرهنگي نياز دارد و شرايط فعلي،بسيار اضطراري است.هنر و فرهنگ بومي روبه‌نابودي است و موسيقي محلي،نعش آن شهيد عزيزي است كه در دستان ما جا گرفته.موسيقي كه مي‌تواند گردشگران بسيار و به دنبال خود سرمايه خوبي را به شهرهاي مختلف ما تزريق كند.
او در پايان به لباس‌هاي محلي هم اشاره و بيان كرد: ذوق و سليقه انسان، لباس متحدالشكل را نمي‌پسندد از سوي ديگر،طرز فكر غلطي در بين مردم ما تزريق شده كه هر كه لباس محلي بپوشد، امل است اما حقيقت اين است كه اين‌گونه لباس‌ها به روز نشده‌اند و جوانان دلشان نمي‌خواهد از اين لباس‌ها استفاده كنند.
منبع :خبرگزاری میراث فرهنگی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر