سرمربیان تیم ملی فوتبال آلمان از ابتدا تا کنون 

 

تیم ملی فوتبال آلمان در سال ۱۹۲۶ صاحب مربی شد. از این نخستین انتخاب تا اکنون (۲۰۱۰) این تیم تنها ۱۰ مربی به خود دیده است. در طول حدود ۸۵ سال گذشته، از کارشناس علوم تربیتی تا مربی بدون گواهینامه‌ی مربیگری، و از سکاندار نرم‌خو تا ستاره‌های درخشان دنیای فوتبال، هدایت تیم ملی آلمان را بر عهده داشته‌اند. در ادامه خلاصه‌ای از سوابق بازیگری و هدایت این مربیان را می‌خوانید.

 

• پروفسور اُتو نرتس، روانشناس سختگیر (۱۹۲۶ تا ۱۹۳۶)
  
  تیم ملی فوتبال آلمان برای اولین بار در اوسط دهه‌ی ۱۹۲۰ میلادی صاحب سرمربی شد: اُتو نرتس. این مربی به‌جای تحصیلات ورزشی، دانش‌آموخته‌ی علوم تربیتی و پزشکی بود. تیم آلمان با هدایت نرتس در نخستین حضور در جام جهانی، سوم شد.
• زپ هربرگر: جادوگری از مانهایم (۱۹۳۶ تا ۱۹۶۴)
  
  یوزف (زپ) هربرگر در مجموع ۲۰ سال سرمربی تیم ملی آلمان بود. او سکان هدایت تیم ملی این کشور را پس از ویرانی‌های سراسری جنگ جهانی دوم، بار دیگر در دست گرفت و ۸ سال بعد این تیم را در نخستین حضور پس از جنگ، قهرمان جهان کرد.
• هلموت شون، مربی‌ای زودرنج (۱۹۶۴ تا ۱۹۷۸)
  
  فوتبال نه با او آسان بود و نه برای او؛ مردی حساس که گاه ساده‌ترین پرسش‌ها را هم به حساب غرض‌ورز‌های خصمانه می‌گذاشت. هلموت شون با وجود توانایی‌های فنی منحصر به فرد، به اعتقاد منتقدانش، برای مربیگری آفریده نشده بود.
• یوپ دروال، "پاشا"یی نرم‌خو (۱۹۷۸ تا ۱۹۸۴)
  
  یوپ دروال ۶ سال سرمربی تیم ملی فوتبال آلمان بود؛ دورانی که در مقایسه با مربیان پیشین، کوتاه به نظر می‌رسد. با گذشت زمان و "افتادن آب‌ها از آسیاب"، اما منتقدان قدیمی این مربی نرم‌خو، باز هم به صف ستایشگران او پیوستند.
• فرانتس بکن‌باوئر، "قیصر" خبرساز (۱۹۸۴ تا ۱۹۹۰)
  
  بکن‌باوئر نخستین آلمانی و دومین نفر در جهان (پس از ماریو زاگالوی برزیلی) است که هم به‌عنوان بازیکن و هم مربی قهرمان جهان شد. این ستاره‌ی آلمانی همواره خبرساز بوده است، چه در مستطیل سبز، چه در کنار آن و چه زندگی خصوصی‌اش.
• برتی فوگتس، سرمربی کم‌موفق (۱۹۹۰ تا ۱۹۹۸)
  
  برتی فوگتس در دوران فعالیت حرفه‌ایش به عنوان بازیکن، قهرمانی جهان و اروپا تجربه کرد. او در دوران مربیگری به همراه آلمان به قهرمانی اروپا دست یافت، اما دو بار بخت حضور بر بام فوتبال جهان را از دست داد.
• اریش ریبک، جنتل‌منِ رسوا (۱۹۹۸ تا ۲۰۰۰)
  
  اریش ریبک در فاصله‌ی سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۰ میلادی، هفتمین مربی تیم ملی فوتبال آلمان بود. او در این مقام و در جریان رقابت‌های جام ملت‌های اروپا در آخرین سال مربی‌گری‌اش، مسئول یکی از فضاحت‌های تاریخ فوتبال آلمان است.
• رودی فولر، مرد استعفا (۲۰۰۰ تا ۲۰۰۴)
  
  رودی فولر نیز یکی از چهره‌های محبوب در فوتبال آلمان است. علیرغم درخشش در زمین فوتبال، در کنار مستطیل سبز اما تنها موفقیت‌های کم‌سویی کسب کرد. او هم مانند بکن‌باوئر مدرک مربیگری نداشت و به‌عنوان "رئیس تیم" فعالیت می‌کرد.
• یورگن کلینس‌مان، مربی روحیه‌بخش (۲۰۰۴ تا ۲۰۰۶)
  
  با روی کار آمدن یورگن کلینس‌مان فصلی تازه و پر از نوآوری در تاریخ تیم ملی فوتبال آلمان آغاز شد. یکی از ویژگی‌های او روحیه دادن به تیم بحران‌زده‌ای بود که اعتماد هواداران، مهم‌ترین سرمایه‌ی معنوی خود، را از دست داده بود.
• یواخیم لوو، آرام و مؤثر (۲۰۰۶ تا کنون)
  
  یواخیم لوو، دستیار کلینس‌مان، طبق سنت فدراسیون فوتبال آلمان، پس از سرمربی جانشین او شد. بسیاری حضور لوو در کسوت سرمربی تیم آلمان را، در حالی‌که دوران بازی و مربیگری موفقی را نگذرانده، به حساب بخت بلند او می‌گذارند.